มองซาย เครื่องดนตรีของพม่า

เครื่องดนตรีพม่า ว่าด้วย “มองซาย”

เครื่องดนตรี “มองซาย” ของพม่านี้หากจะบัญญัติศัพท์ให้เป็นไทยก็น่าจะเรียกได้ว่า “โหม่งราง” หรือ “โหม่งแผง" เพราะจุดกำเนิดเสียงอยู่ที่การนำเอา “ลูกโหม่ง” ที่พม่าเรียกว่า “มอง” ขนาดต่างๆมาบรรจุลงไว้ใน “กรอบรางหรือร้านไม้” ซึ่งพม่าเรียกส่วนนี้ว่า “ซาย”

ลูกโหม่ง ที่พม่าเรียกว่า “มอง” นี้ก็คือโลหะผสมที่ถูกตีขึ้นรูปให้กลมและแบนบางอย่างถาดมีปุ่มนูนขึ้นเป็นจุดกระทบตรงกลาง ไม่ใช่ลูกฆ้องชนิดเนื้อหนาๆมีฉัตรยาวทรงกระบอกอย่างลูกฆ้องวง หรือฆ้องเหม่ง ที่พม่าจะเรียกลูกฆ้องชนิดว่า “เจหน่อง”

“มองซาย” หนึ่งชุดจะมีลูกโหม่งจำนวนทั้งหมด 17-18 ใบไล่เรียงขนาดจากใหญ่ไปหาเล็ก ร้อยเชือกผูกไว้ในราง หรือร้านไม้ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่ประกอบติดกันจำนวน 3 ราง ได้แก่

1.รางด้านบนซึ่งจัดวางให้ตั้งขึ้นและเอียงลาดไปด้านหลังเล็กน้อยให้พอเหมาะกับมือของผู้บรรเลง รางส่วนนี้เป็นรางขนาดใหญ่บรรจุลูกโหม่งไว้ 3 ใบ เริ่มต้นด้วยเสียง ฟา ซอล ลา ถัดลงมาเป็น

2.รางส่วนกลางซึ่งวางราบกับพื้นต่อจากรางด้านบน รางส่วนกลางมีการแบ่งพื้นที่ออกเป็นสองแถวด้วยกรอบไม้กั้นกลางในทางยาวทำให้เกิดพื้นที่ส่วนบน ซึ่งบรรจุลูกโหม่งเอาไว้จำนวน 3 ใบเริ่มต้นด้วยเสียง ที โด เร พื้นที่ส่วนล่างบรรจุลูกโหม่งไว้จำนวน 4 ใบ เริ่มด้วยเสียง มี ฟา ซอล ลา รวมลูกโหม่งทั้งหมดจำนวน 7 ใบ และ

3. รางด้านขวามือของผู้บรรเลงตั้งอยู่ส่วนท้ายสุดของรางส่วนกลางต่อเยื้องออกไป ตัวรางมีขนาดเล็กแบ่งพื้นที่ภายในเป็นสองส่วนด้วยเช่นเดียวกับรางกลาง พื้นที่ส่วนบนบรรจุไว้ด้วยลูกโหม่งจำนวน 3 ใบ เริ่มด้วยเสียง ที โด เร พื้นที่ส่วนล่างบรรจุไว้ลูกโหม่งไว้จำนวน 4-5 ใบ เริ่มด้วยเสียง ม ฟ ซ ล ดังนั้นรางที่ 3 จึงมีลูกฆ้องบรรจุอยู่ทั้งหมดจำนวน 7-8 ใบ บางครั้งอาจพบว่ารางส่วนที่ 3 นี้สามารถจัดวางให้ท้ายรางราดเอียงขึ้นได้เพื่อให้พอเหมาะกับมือของผู้บรรเลง

เรื่องทัวร์พม่า เที่ยวพม่าถามเราสิคะ

นโยบายต่างประเทศ พม่า