เที่ยวฮ่องกงไม่ง้อทัวร์ ตะลุยเที่ยวฮ่องกงด้วยตนเอง (1)

          ตื่นเต้นมากครับการการเดินทางไปเที่ยวฮ่องกงครั้งแรกในชีวิต และที่สำคัญไปเองด้วย อย่างนี้เค้าเรียกว่า เที่ยวฮ่องกงไม่ง้อทัวร์ โดยไปกับ แพ็กเกจ ฮ่องกง จ่ายสบาย ๆ แต่ว่าเที่ยวคุ้ม ด้วยราคาเพียง 8,999 บาท ของสายการบินโอเรียนท์ไทย แอร์ไลน์ ในการไปเที่ยวครั้งนี้ผมได้ใช้ความรู้ที่มีเกี่ยวกับฮ่องกง บวกกับไปหาซื้อหนังสือมาอ่านเพิ่มเติม (ก็กลัวๆ อยู่เหมือนกันอ่ะ) เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

"เที่ยวฮ่องกงไม่ง้อทัวร์ วันแรกของการเดินทาง"

          เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็มาถึงที่สนามบินก่อนเวลาจะดีกว่าเลยมาถึงประมาณ บ่าย 3 น่าจะได้ โดยไปที่อาคารผู้โดยสารชั้น 4 และมาเข้าที่ประตูที่ 5 พอเค้ามาถึงก็ให้มาดูที่ป้ายครับ ว่าสายการบินโอเรียนท์ไทย แอร์ไลน์ (OX) เค้าเช๊คอินกันที่ไหน เมื่อเห็นแล้วก็ไปที่เคาน์เตอร์เลยครับ ซึ่งของ OX เค้าเช็คอินกันที่โลว์ K ครับ โดยใช้เคาน์เตอร์ที่ K1 – K6 ผมก็เลยเข้าไปต่อแถวเลยครับ และได้เจอกับพนักงานสาวสวยของ OX เลยได้ถ่ายรูปมาให้ดูครับ

          ระหว่างเดินไปที่ GATE เมื่อเช็คอินเสร็จได้รับ Boarding Pass เป็นอันเรียบร้อยแล้ว ดูรายละเอียดก่อนครับว่าเราจะต้องไปขึ้นเครื่องที่ประตูไหน นั่งที่นั่งตรงไหน สำหรับเที่ยวบินวันนี้เราได้ประตู E2 ครับ เค้าให้เราไปถึงที่ประตูก่อนเครื่องออก 30 นาที ก็ประมาณ 16.40 น. อ่ะยังมีเวลาอีกตั้งครึ้งชั่วโมงทันน่า โอเค..จบข่าว เป็นอันรู้กัน จากนั้นก็ถึงเวลาที่จะเข้าไปช็อปปิ้งในดิวตี้ฟรีกันแล้วหล่ะครับ แต่ก่อนอื่นเราต้องผ่าน ตม. กันก่อนนะครับ สำหรับคนไทยให้เข้าคิวในช่องที่เค้าขึ้นป้ายสีเขียวๆ ครับ ว่า “Thai Passport” อย่าเข้าผิดช่องนะครับ ไม่งั้นเสียเวลาช๊อปปิ้งไม่รู้ด้วย เดี๋ยวหาว่าหล่อไม่เตือน หลังจากที่ผ่านจากจุดนี้ไปได้เราก็จะเข้าไปสู่ตัวอาคารของส่วนผู้โดยสารขาออกกันแล้วครับ พอเข้ามาปุ๊บ !! เราก็จะพบกับประติมากรรมที่มีชื่อว่า “พิธีกวนเกษียรสมุทร” ที่อยู่ด้านในอาคารตั้งเด่นตอนรับแขกบ้านแขกเมืองครับ ถัดไปหน่อย ถึงแล้วครับดินแดนแห่งนักช็อป สำหรับสินค้าปลอดภาษี “Duty Free” สำหรับที่นี่นักเดินทางทุกท่านสามารถซื้อสินค้าอันหลากหลายได้ตามใจชอบ และแถมยังสามารถฝากของเอาไว้ได้ด้วย โดยเรามารับอีกครั้งหลังจากกลับมาถึงไทย ช๊อปกันเพลินครับ เอาโน่นเอานี่ อุ๋ย..ดูเวลาดูอีกที อีก30 นาที 17.10 น. เวลาเครื่องออก โอ้ว...คุณพระก็ไม่ช่วย รีบกันเลยครับ แล้วก็ถึงเวลาใส่เกียร์สุนัขกันเลยครับพี่น้อง วิ่งไม่อายใคร วิ่งไม่คิดชีวิตแล้วครับ ขอตัววิ่งก่อนแพงเกินงบ เอานี่ดีกว่า..วุ่นวายมากครับเลยลืมรีบสุดๆ จ่ายตังค์ฝากของกันได้เป็นที่เรียบร้อยนะครับพี่น้อง

          วิ่งหูตูบมาถึงจนได้ แต่เอ...ทำไมคนเยอะจัง สงสัยคงจะยังไม่ขึ้นเครื่องกัน ก็เลยเดินครับ ที่ตรงนี้ก็จะเป็นด่านสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่องอ่ะครับ คือจะมีเครื่อง X-Ray โลหะและอาวุธอ่ะครับ สำหรับท่านสุภาพบุรุษครับ ที่นี่รบกวนท่านปลดเข็มขัดใส่ลงในตระกล้าด้วยนะครับ ถ้าไม่มีหวังไม่ได้ขึ้นเครื่องแน่ และสำหรับของเหลวทุกชนิด จะถูกกำจัดที่ด่านนี้ครับ เครื่องดืม ขวดน้ำ หรือสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าเรา เพราะว่าเราสามารถนำของเหลวขึ้นเครื่องได้เฉพาะขวดที่มีขนาดไม่เกิน 100 มิลลิลิตร และ ไม่เกิน 10 ขวดเท่านั้น ถ้าเกินมาจาก 100 มิลลิลิตร หรือเกิน 10 ขวด จะถูกเจ้าหน้าที่กำจัดทันที นอกจากนี้ยังมีประเภทของมีคมครับ ไม่ว่าจะเป็นกรรไกร มีด ที่ตะไบเล็บก็ห้ามนะครับ เอาหล่ะเมื่อผ่านมาได้แล้วก็ลงไปชั้นล่างนั่นไงเห็นเครื่องบินมาจอดรอเราอยู่นานแล้วครับ พอเห็นเครื่องก็รู้สึกดีครับ ลำใหญ่เพราะเป็น Boing 747 400 กว่าที่นั้งงั้นไม่ได้การหล่ะ ผมเลยรีบวิ่งไปที่ประตู E2 อย่างที่ไม่เคยวิ่งมาก่อนครับ พอลงไปถึงปาดเหงื่อออกแล้วก็มองดูคนบริเวณนั้น โอ้วพระเจ้าเหลือแค่ไม่กี่คน ก็ใช่ซิใครจะไปช้าเหมือนเรา เค้าก็ขึ้นเครื่องไปกันจนจะหมดแล้วเหลืออยู่ไม่กี่คน แต่ยังโชคดีครับที่ผมไม่ใช่คนสุดท้าย ยังมีอีกหลายคนที่สายกว่าผมอีก อิอิอิ ไม่งั้นนะ ตอนขึ้นเครื่องไปแล้วเป็นคนสุดท้าย ผมคงจะต้องตาย เพราะว่าถูกประณามด้วยสายตาของคนที่นั่งรออยู่นับร้อยแน่ๆ เนื่องจากเที่ยวบินนี้ผู้โดยสารเต็มลำครับ 

          พอขึ้นเครื่องแล้วก็มองหาที่นั่งเลยครับ เป็นเพราะว่าโชคช่วยหรือไม่ก็คงทำบุญมาดี ผมได้ที่นั่งติดกับประตูฉุกเฉิน เพราะว่าที่นั่งตรงนี้จะเป็นที่นั่งที่กว้างมากครับ เหยียดขากันได้สุดกู่เลยทีเดียว และก็ไม่ติดกับห้องน้ำครับ เพราะอะไรเหรอ คุณรู้มั้ยครับ มันจะเป็นการทรมานอย่างมากครับถ้าเราได้นั่งข้างห้องน้ำ คือนอกจากกลิ่นที่มันจะโชยตามออกมาหลังจากที่แต่ละคนทำธุระแล้ว ยังหาความสงบสุขไม่ได้ตลอดการเดินทางเลยครับ เพราะว่าจะมีผู้โดยสารท่านอื่น ๆ มาเข้าห้องน้ำตลอดเวลาจนเครื่องจะลงนั่นแหละถึงจะหยุด (ขอบ่นหน่อย)

          เอาหล่ะครับเข้าเรื่องดีกว่า พอนั่งได้สักพักประตูเครื่องก็ปิดลง ไอ้เราก็รัดเข็มขัดเรียบร้อย สักพักก็มีลูกเรือออกมาสาธิตการใช้อุปกรณ์และเครื่องช่วยชีวิตยามเกิดเหตุไม่คาดฝันอ่ะครับ สิ้นสุดการสาธิต เครื่องก็ทำการเคลื่อนออกจากที่จอด แล้วก็วิ่ง TAXI ไปตามรันเวย์ให้เราได้เห็นอาคารต่างๆ ของสนามบิน พอได้ที่เครื่องตั้งลำได้แล้วก็ทำการทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า บินไปได้สักพักพอเครื่องไต่ระดับถึง 37,000 ฟุต จากน้ำทะเล บรรดาลูกเรือก็ทำการเสิร์ฟอาหารครับ เป็นอาหารกล่องจากโออิชิ น่ากินมาก มี 2 เมนูให้เลือกครับระหว่างข้าวหมูเกาหลี และข้าวไก่เทอริยากิ สำหรับผมเหรอ “น้องพลับขอ 2” ใครจะมองใครจะว่าก็ไม่สนครับของฟรีกินบนความสูงแบบนี้ เอาซะหน่อยครับ นอกจากนั้นก็ยังมีถั่วอบกรอบครับ อร่อยมาก ดูจากรูปก็รู้ว่าผมกินไปกี่ถุง อิอิอิ พออิ่มก็ตามประสาอ่ะครับนอนครับ ขอตัวนอนก่อนครับ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน....มารู้สึกอีกทีก็ตอนล้อเครื่องบินแตะพื้นรันเวย์อ่ะครับ ขณะที่เครื่องกำลังเข้าที่จอดนั้น ผมเลยถือโอกาสจัดแจงเตรียมความพร้อมก่อนลงจากเครื่อง เช็ดหน้าเช็ดตาด้วยผ้าเย็นที่ลูกเรือคนสวยเค้าแจกให้ตอนขึ้นเครื่องใหม่ๆ และก็เตรียมเอกสารต่างๆ ให้พร้อม ไม่ว่าจะเป็นใบ ตม. พาสปอต เรียบร้อยแล้วพร้อมที่จะลุย ในใจก็กลัวนะ เพราะว่านี่เป็นการมาฮ่องกงครั้งแรก มาแบบลุยๆ ตัวคนเดียว ประมาณเที่ยวไม่ง้อทัวร์อ่ะ นั่งพล่ามไปคนเดียวได้ไม่นานนักประตูเครื่องก็เปิดออกครับ โอ้ว....ฮ่องกง....ฉันมาแล้ว....พอลงจากเครื่องสมองผมก็เริ่มจะทำงานหนักอีกครั้งแล้วครับ ในใจคิดว่าเราจะต้องไปทางไหนหว่า? จะหลงหรือทางเปล่า? แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เดินตามๆ เค้าไปก็คงจะได้ แต่ที่ไหนได้ครับ พอลงจากเครื่อง เดินไปได้ไม่ทันไร ก็มีป้ายบอกทางครับว่าให้เลี้ยวไปทางไหน เดินไปยังไง ใครที่หลงนะก็แย่แล้วครับ ป้ายเยอะมากๆๆๆ.... ไม่หลงแน่นอน คอนเฟิร์ม....!!! เดินมาตามป้ายครับ เดี๋ยวเลี้ยวซ้าย เดี๋ยวเลี้ยวขวา เดี๋ยวขึ้นบันไดเลื่อน เดี๋ยวลงบันไดเลื่อน สุดท้ายป้ายก็นำเรามาถึงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่คอยรับส่งผู้โดยสารภายในอาคารของสนามบิน แอร์เย็นฉ่ำสบายดีครับ ไม่เหนื่อยไม่ต้องเดินไกลๆ คนก็ไม่เบียดกันมาก ในใจก็นึกไปถ้าบ้านเรามีอย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ขึ้นมาได้ไม่นานครับ รถไฟก็นำเรามาถึงตัวอาคารหลักของสนามบินครับ จัดแจงลงรถแล้วเดินไปตามลูกศรชี้ อึดใจเดียวท่านก็จะไปยืนอยู่ตรงหน้าด่านตรวจคนเข้าเมืองอ่ะครับ...ถึงที่สนามบินฮ่องกงแล้ว

          พอมาถึงด่านตรวจคนเข้าเมือง ก็เห็นคนต่อคิวกันไม่น้อย แต่ที่นี่ทำงานกันเร็วครับ แถวเลยลดลงอย่างรวดเร็ว ผ่านมาได้แล้วครับ ไม่ถูกส่งกลับประเทศ เลยรีบออกมาข้างนอกครับเพื่อมารับกระเป๋าจะได้รีบเข้าที่พัก เพราะว่าเริ่มจะง่วงและเหนื่อยกับการเดินทางเต็มทน เดินออกจาก ตม. มานิดเดียวก็จะเป็นเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของการท่องเที่ยวฮ่องกง มีเอกสารแจกเต็มเลยครับ แวะหยิบมาบ้างดีกว่า เผื่อจะเป็นประโยชน์กับเราบ้าง จากนั้นก็เดินไปรับกระเป๋าครับ แต่ก่อนอื่นมันต้องไปรับที่สายพานไหนเนี่ย? ไม่ยากครับดูป้ายอีกแล้ว มองดูอยู่สักพักพอเห็นว่าต้องไปที่ไหนก็รีบไปรับกระเป๋าแล้วก็ไปยังจุดนัดหมายเลยครับ ของผมให้ไปพบเจ้าหน้าที่ที่เคาน์เตอร์ B13 ครับ ถ้าเป็นเคาน์เตอร์ดังกล่าวให้พวกเราออกที่ประตู B ครับ พอออกมาก็จะเป็นเคาน์เตอร์ดังกล่าวอยู่ตรงหน้าเลย แต่ว่าถ้าใครได้เอกสารที่บอกว่าให้ไปพบที่เสาต้นที่เท่าไหร่ก็ว่าไป ให้เลี้ยวไปทางซ้ายครับ จะเป็นไปเสาพลาสติก ที่ติดหมายเลยเอาไว้ ซึ่งจะมาเจ้าหน้าที่มารอรับเราอยู่ครับ นั่งรอได้สักพักก็ถึงเวลาที่รถออกครับ ก็จะมีเจ้าหน้าที่มารับและพาเราไปส่งขึ้นรถ พอขึ้นรถได้ก็นั่งแบบหมดสภาพเลยครับ เหนื่อยครับ และบนรถก็แสนจะสบายครับที่นั่งนุ่มๆ แอร์เย็นๆ เบาะนั่งอันกว้างขวาง นั่งไปได้ไม่นานครับรถก็มาส่งเราที่หน้าโรงแรม ขอตัวลงก่อนนะครับ

          นี่ไงครับโรงแรมที่ผมต้องพักตลอดการเดินทางและท่องเที่ยวของผม....พอเข้าไปในโรงแรม โห....เนี่ยเหรอโรงแรมระดับ 3 ดาว..!!! ใช้ได้นะเนี่ย สวยเอาการ ทางเดินไฟสว่าง ไม่แคบไม่ใหญ่ พอดีๆ ไม่มีกลิ่นอับ ไม่มีกลิ่นบุหรี่ พอเข้าไปในห้อง ห้องก็สะอาดมากครับ ถึงแม้จะเล็กไปหน่อย แต่ก็เข้าใจอ่ะว่าฮ่องกงมันพื้นที่จำกัด แอร์เย็นฉ่ำ ห้องไม่อับ ไม่มีกลิ่นบุหรี่ให้ปวดหัว เดินสำรวจไปยังห้องน้ำ ห้องน้ำเค้าก็สะอาดครับ จัดวางทุกอย่างเป็นระเบียบ หยิบจับง่ายต่อการใช้สอย อุปกรณ์ครบครัน เครื่องทำน้ำอุ่น ไดร์เป่าผม ฝักบัวอาบน้ำ โอ้ว.....แค่นี้ก็สุขสบายแล้วครับ ส่วนเตียงนอน ไม่ต้องพูดถึงครับ นุ่มนอนสบายไม่ปวดหลัง ผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดตา ปูผ้ากันตึงมากชนิดที่โยนเหรียญบาทไปก็กระเด้งกระดอนกันเลยทีเดียว หมอนก็สะอาดไม่มีกลิ่น เสียอย่างเดียวครับ เตียงนอนมันสั้นไปหน่อย พอล้มตัวลงนอนเท้าเจ้ากรรมมันเลยออกมาทุกทีซิน่า...ดึกแล้วอาบน้ำอาบท่านอนพักผ่อนเอาแรงก่อนดีกว่า พรุ่งนี้เริ่มโปรแกรมการท่องเที่ยววันแรกจะได้มีแรง อ้อลืมบอกไป พอไปถึงโรงแรมเจ้าหน้าที่ของโรงแรมจะบอกว่ามีคนฝากข้อความไว้ถึงท่าน ข้อความนั้นจะบอกท่านว่าในวันพรุ่งนี้รถจะมารับทานตอนกี่โมง พร้อมกับเบอร์โทรติดต่อของไกท์ที่จะพาเราไปด้วยอ่ะครับ ดูแล้วอุ่นใจดีจังว่าเราไม่ถูกทอดทิ้ง งั้นขอตัวนอนก่อนนะครับ

ขอขอบคุณบทความดีๆ จากคุณต้นโอ๊ค..ศิระพัทธ์  พันธุมสุต

เที่ยวฮ่องกงไม่ง้อทัวร์ ตะลุยเที่ยวฮ่องกง-มาเก๊าด้วยตัวเอง โดย..ต้นโอ๊ค (2)

เที่ยวฮ่องกงไม่ง้อทัวร์ ตะลุยเที่ยวฮ่องกง-มาเก๊าด้วยตัวเอง โดย..ต้นโอ๊ค (3)

แชร์ บทความนี้

พูดคุย เกี่ยวกับบทความนี้